Wanneer ik bij klanten ben voor een gedragsprobleem van hun hond of kat, vraag ik hen vaak om eerst opnieuw langs te gaan bij hun dierenarts voor er verder gedragsbegeleiding opgestart wordt. Gedragsproblemen zijn vaak te wijden aan een medische aandoening.
Maar vergis je niet, omgekeerd ook. Gedragsproblemen kunnen leiden tot medische aandoeningen. Doordat bepaald gedrag lang aanhoudt kan er een medische aandoening ontstaan. Een voorbeeld dat ik vaak gebruik zijn katten met een plasproblemen. Sommige katten komen binnen bij de dierenarts omdat ze een blaasinfectie hebben. Hierdoor gaan ze op andere plaatsen gaan plassen in plaats van hun kattenbak. Een blaasprobleem kan het gevolg zijn van chronische stress, oa. door een andere kat buiten of wanneer het huis niet voldoet aan de noden van de kat. Door stress kunnen katten zich zodanig wassen dat er kale plekken ontstaan, echter kan dit ook ontstaan door een huidaandoening of bijvoorbeeld vlooien.
Welke medische redenen zijn gelinkt aan gedragsverandering?
- Dementie, dit is leeftijd gerelateerd waarbij de hond of kat bepaalde gedragsveranderingen gaat vertonen zoals dag en nacht omdraaien.
- Endocrien, hormonale aandoeningen waarbij bijvoorbeeld de schildklier niet goed werkt
- Metabolische aandoeningen zoals lever- en nierproblemen, obesity
- Nutritioneel en neoplasie zoals tumoren
- Infectieuze ziektes zoals fip, felv en fiv bij katten, toxoplasmose en rabiës
- Veranderingen in het gehoor en zicht
- Pijn behoort bij veel van deze aandoeningen maar wil ik graag nog eens apart duiden omdat dit een heel belangrijke is.
- Gebruik van medicatie kan ook leiden tot gedragsveranderingen
Hou in je achterhoofd dat medische aandoeningen de tolerantie bij dieren kunnen verlagen waardoor ze agressiever kunnen worden.
Een voorbeeld van deze gedragsveranderingen heb ik in mijn privé meegemaakt met de hond van mijn ouders.
De hond van mijn ouders heet Kenai, een Duitse herder van ongeveer 7 jaar oud. Enkele maanden geleden begon ze gedragsveranderingen te vertonen. Ze was prikkelbaar, blafte feller naar andere personen, was gevoeliger rond eten, lag veel neer en was liever binnen dan buiten. Ze knapte verscheidene malen naar Naya (mijn hond) terwijl ze beste maatjes waren. Dit waren kenmerken die normaalgezien niet van toepassing waren bij Kenai. Na laatste incident was de maat vol. Er moest duidelijk iets veranderen.
Na het bekijken van de geschiedenis en alles eens op een rijtje te zetten, kwamen we eerst tot de conclusie dat Corona en de lock-down er voor iets tussen zat. Er waren veranderingen en daar is ze erg gevoelig voor. Dus, mochten mijn ouders werken aan haar gedrag. Hier en daar wat veranderingen in het huishouden in combinatie met met management. Maar dit bleek niet voldoende te zijn. Haar vacht werd doffer en het begon steeds feller op te vallen dat ze anders begon te lopen. Voor eigenaars is dit niet altijd evident om dit snel op te merken aangezien ze elke dag bij hun viervoeter zijn. Er werd besloten dat er rap een medisch onderzoek moest gebeuren. Het werd duidelijk. Kenai had veel pijn in haar knieën. Ze heeft een paar jaar geleden aan beide knieën haar kruisbanden gescheurd met operatie tot gevolg. Blijkt dat er veel artrose rond de knieën is ontstaan waardoor ze pijn ervaarde en prikkelbaar werd. Na een week pijnstillers zagen we al een verschil. Ze was enthousiaster, ging weer mee naar buiten, liep overal mee en was minder uitgeput van wandelingen. Bovendien was na enkele weken de doffe vacht verdwenen.
Kenai en Naya (als pup) samen aan het spelen
Om al haar gedragsveranderingen aan te pakken was dus een medisch onderzoek in combinatie van gedragstherapie belangrijk. Momenteel stelt ze het opnieuw heel goed.
Met dit artikel wil ik aantonen dat het belangrijk is om als gedragstherapeut samen te werken met de dierenarts van de eigenaars. Ga er niet zomaar vanuit dat jouw viervoeter zich plots heeft gekeerd tegen jou, dat hij opstandig geworden is, niet meer wilt luisteren of jou wilt pesten.
Het is niet altijd even makkelijk om een medische oorzaak vast te leggen. Soms is het met een eerste onderzoek vast te stellen, maar soms moet er ook bloed, urine of foto’s genomen worden of zelf een echo of scan indien nodig.
Merk je gedragsveranderingen op? Hoe klein dan ook. Neem contact op met je dierenarts of met een gedragstherapeut. Zij kunnen jou verder helpen.
Heb je hierover nog vragen? Aarzel dan zeker niet om contact op te nemen!
Groetjes,
Jana
Referenties
Amat, M., Camps, T., & Manteca, X. (2016). Stress in owned cats: Behavioural changes and welfare implications. ifms, 1-10.
Beaver, B. (2003). Feline behavior. Missouri: Elsivier.
Landsberg, G., & Araujo, J. (2005). Behavior problems in geriatric pets. Elsivier Saunders, 675-698.
